WeG in het Oerwoud

Vanuit Punta Gorda hebben we nog 2x een uitstap gemaakt.
Eerst naar UxbenKal, een Maya ruïne..
De auto hebben we onder het bord 'Maya temple' geparkeerd, maar er was niemand. Het loket was gesloten.. uit het niets komt er buitenadem een jonge Maya vrouw aangehold om ons souveniers te verkopen..

Het is zo sneu.. onze rugzakken zitten al overvol. Er kan echt niks meer bij. Dus we kopen nooit wat. 

Maar ze kijkt zó teleurgesteld, dat we toch toegeven.. voor een mooie Maya ketting van handgebakken kralen vinden we wel een plekje. .. 

Ze straalt en ze wijst ons het pad wat we moeten volgen. "t is niet moeilijk" zegt ze... 

Vol goede moed gaan we op weg. 

Links en rechts groeien hoge planten met kleine bloemen. Kolibries zijn er kennelijk verzot op. De veelkleurige, prachtige beestjes vliegen van kelk naar kelk. Een prachtig gezicht. 

Ondertussen wordt het pad gaandeweg smaller en slingert het langs de berghelling naar beneden en wordt het steeds glibberiger..

Er is hier niemand om te vragen of we wel goed gaan.. en geen tempel te zien! 

Uiteindelijk zijn we toch maar omgedraaid .. 't was te spannend om zo alleen door het oerwoud je weg te vinden. 

Bijna terug bij de auto komen we man te paard tegen, een grote manchette aan de zadelriem.. 

Ziet er best gevaarlijk uit!

Maar hij heeft de brede smile die iedereen is hier siert! 

Wij vragen of hij weet waar de Maya ruïne is??.. 

Tot onze ontsteltenis wijst hij met één hand achteloos naar de grote heuvel 50 meter achter ons. 

Daar waren we in het begin van onze tocht gewoon langs gelopen! 

De tempels zijn niet herkenbaar omdat ze helemaal begroeid zijn met bomen en struiken. 

Eenmaal de helling beklommen wordt alles ons duidelijk. Deze site is nooit opgegraven. 

Het ontdekkingsreizigers gevoel overviel ons meteen. Jammer dat we niet zo'n mooi kapmes hadden. 😅

Gelokt door het bordje 'Lunch' stoppen we op de terugweg bij 'the farm inn'

Een Zuid Afrikaan uit Durban blijkt hier midden in de jungle eigenhandig een heel park met wandelpaden te hebben gemaakt.

Hij verhuurt ook cabana's en het zwembad ziet er aanlokkelijk uit!

Hij is ook boer en verbouwd cacao en kurkuma, wat ze hier 'yellow ginger' noemen.

Op zijn terrein is zelfs een kleine Maya ruïne.

Bij gebrek aan een kok drinken en kletsen we wat met Kevin en besluiten één van zijn wandelingen te proberen.. grappig genoeg gaan zijn vier grote honden met ons mee.. zo leuk! steeds wachten ze op ons om ons de weg te wijzen. Het was bijzondere plek en een bijzondere ontmoeting. Als we afscheid nemen krijgen we een potje zelgemaakte kurkumasambal mee. Die wil hij ook gaan verkopen. De man is 69 maar zit nog vol ideeën die hij ook daadwerkelijk weet uit te voeren.

De volgende dag regent het weer. Dikke druppels tropische nattigheid.

Desondanks gaan we vol goede moed op pad richting Blue Creek.

Vanaf hier is er een wandelpad naar de cave van Hokeb Ha.

Het schijnt dat je in deze grot kan zwemmen.

De weg erheen is erg slecht. We zijn blij met onze 4 x 4 die hoog op de wielen staat.
In de stromende regen komen we in 't dorpje aan.. er is 1 restaurant waar je ook de gids voor de hike kunt regelen...

Een hele dikke man probeert ons enthousiast te krijgen voor de tour..

Nou.. we weten het nog niet..

Het plenst! We zien de overkant van de rivier maar net. De damp stijgt vanaf het water op een verspreidt zich als een dreigende mist. 

Dus nemen we eerst maar kopje koffie.. maar koffie is in dit land echt niet gebruikelijk, vaak kunnen we dat niet krijgen. dus dan maar mok chocolamelk (gewoon een vers gemaakte brok chocolade in een beker kokend water oplossen en poedermelk erbij).

We raken in gesprek met Hakim, de begeleider en chauffeur van een groep toeristen die onderweg is naar de grot. 

Wat een leuke knul. Hij lacht en vertelt ons over zijn mooie land en leert ons Creools. 

We drinken onze choco in de keuken waar het een gezellige bedrijvigheid is.

Er staan allemaal pannen op houtvuren te pruttelen. Er liggen cacaobonen te roosteren en een meisje is met grote vaardigheid tortilla's aan het bakken.
Om de open keuken scharrelen vrolijke vrije kippen en kuikentjes zonder ophokplicht.
We krijgen les in het maken van chocola en als we willen serveert de kokkin ons ook een heerlijke maaltijd..

Buiten regent het nog steeds en hier is het best gezellig.

Dus we besluiten te proeven van wat de pot schaft. Valt een beetje tegen. Willem kookt lekkerder Beliziaans 😋😅

Na de lunch breekt de zon door met een blijde lach.

Er is al een gids opgetrommeld die ons naar de grot zal begeleiden..

Willem gewoon op flip flops .. Het blijk best een forse wandeling met klim en klouterwerk.

Alles gaat goed totdat we halverwege een gigantische hoosbui op ons kop krijgen.
Nat tot op ons ondergoed glibberen we verder..

Nou ja.. we wilden avontuur!..

Dan moeten we niet zeuren, dit heeft óók wel iets. 

Bovendien.. in de grot moeten we toch ook zwemmen. Dus nat worden doen we sowieso.

Met zwemvest aan en een helm met lamp op ons hoofd laten we ons in het koude en kristal heldere water van de grot zakken..

We hebben helaas geen fototoestel bij ons dat tegen water kan.. dus geen foto's van de glinsterende stalagmieten en stalagtieten.. die moeten jullie er maar zelf bij fantaseren!

Het schijnt dat je 4 dagen kunt reizen in dit grottenstelsel. Dat lijkt ons wat veel. Na een uurtje zwemmen in deze onderaardse rivier komen we bij een kleine waterval.. dat is voor vandaag onze eindbestemming.

Hoe bijzonder is dat? Een waterval in een grot?!!

Als we hier op een rots uitrusten en onze lampen uitdoen is 't echt pikdonker. Alleen het geluid van de waterval...

Een bijzondere belevenis!

Onze volgende bestemming is Hopkins, een kustplaats.. met een zooitje chique resorts en wat guesthouses aan het strand, maar voor de rest is het dorpje vrij primitief.
Net als in Placentia waait behoorlijk en is de zee erg onrustig. Ons hotel stelt ons kanos en peddleboards beschikbaar, maar het is veel te gevaarlijk. 

Toch laten we ons overhalen voor een snorkeltrip.

"Snorkelen doen we vlak achter het rif, daar staat nauwelijks golfslag" zegt men. 

Als we 's ochtends uit het raam kijken schrikken we van de hoge golven en denken: "dat gaat niet door".

maar om 8.00 worden we opgehaald en weldra springen we van golf naar golftop. Na ruim een uur komen we bij een, wat je onbewoond eiland zou kunnen noemen, als er geen hotel op zou staan met beachbar.

Na wat instructies mogen we 't water in... wat we onderwater zien valt een beetje tegen, maar de 2e plek is mooier: hele grote roggen zwemmen elegant wuivend om ons heen en we zien een grote variatie aan koraal.. wel erg vermoeiend met de golven en stroming, maar het was toch weer een leuke dag.

Ons laatste avontuur is een uitstapje naar het Jaguar park.. Een groot national wildpark waar er de kans bestaat dat je tijdens een wandeling een Jaguar zou kunnen tegenkomen.

In die zin zien we duidelijk een aantal voorbehouden: eigenlijk staat daar: "De kans dat je zo'n beest ziet is nul". 

Maar wel een prachtige wandeling naar een waterval gemaakt, maar natuurlijk geen Jaguar gezien. Wel heerlijk gezwommen onder de waterval. 

Morgenvroeg gaan we door naar het binnenland, het Cayo district.. daarvandaan gaan we ook Guatamala bezoeken voor een paar dagen.

Tot ons volgende avontuur.
Dank jullie wel voor alle reacties!
Liefs WeG