WeG in Tikal Guatemala

We zitten nu in het binnenland van Belize. In het Cayo district, vlak bij de Guatemalaanse grens.

Hier zijn veel overblijfselen te vinden uit de Maya tijd. Op weg naar ons 'Blackrock Lodge hotel' bezoeken we er alvast één tempelcomplex. Het is een ruïne waarvoor we met de auto op een met de hand bediende kabelFerry naar de overkant van de rivier moeten varen.

Erg leuk! Het tempel complex heeft de onuitspreekbare naam 'Xunantunich' die we alleen kunnen onthouden door het ezelsbruggetje: . 'sTuna sandwich' 😂

Op de site zijn we wederom vrijwel alleen. De oudheden blijven ons fascineren. Elke ruïne ziet er toch weer anders uit.

Ons hotel ligt aan een verschrikkelijk slechte weg. 40 minuten minuten hotsen en knotsen over één grote kuil met gaten. Totaal ongeschikt als uitvalsbasis om de buurt te verkennen.. het is een hotel voor vogelaars  😱..  we slapen slecht.. het regent de hele nacht klaterend op het tinnen dak.. het karige ontbijt doet ons ochtend humeur niet verdwijnen. Terwijl rondom ons iedereen roept over een 'roodgebuikteToekan' (op 200 meter afstand), verlangen wij naar een schoon van der Valk hotel 😂

Je kunt hier wel gratis kanoën en tuben, maar helaas, bovenaan de rivier is een dam die maar af en toe water spuit .. (van het werkwoord spuien).

Je voelt wel aankomen dat, nu wij er zijn, er ondanks de hoosbuien,  niet voldoende water is om te tuben?. 😡 . 'Tuben' is je in een autoband een rivier af laten zakken en ondertussen te genieten van de natuur en de muskieten. 😅

Gefrustreerd besluiten we de volgende dag het hotel te verlaten en een hotel in San Ignacio te zoeken. Het is veel handiger om hiervandaan naar Tikal in Guatamala gaan. Dat andere hotel zou betekenen dat we daar terug moeten komen om onze auto op te halen. Dus nog eens 4 keer over die verschrikkelijke, rugbrekende KlôTe weg! Dat zien we niet echt zitten. 

Het blijkt een goede keuze want in San Ignacio heerst een gezellige drukte. Het is marktdag en uit de hele regio komen mensen hun waar aan de man te brengen. We voelen ons meteen thuis!

We eten op de markt de beste Quesedilla die we tot nu toe hebben gehad. We ontdekken een heuse koffie tent met echte lekkere koffie en goedwerkende WiFi en ons hotel is fantastisch met een gezellige bar aan het zwembad.  We zijn blij dat we verkast zijn.

San Ignacio heeft ook een Maya site die we natuurlijk bezoeken! . De naam doet vermoeden dat de cv stuk is: 'Kachel Pech'. 😂 okay.. ik heb de spelling met wat artistieke vrijheid aangepast. 'Cahel Pech' is toch weer heel verschillend qua architectuur en met een blij Zen-gevoel dwalen we tussen de restanten van een ééns grote culturele rijkdom. 

De volgende dag worden we opgehaald om naar Tikal in Guatemala te gaan. We laten onze bolide bij 't hotel achter. In een half uur zijn we al bij de grens.. een paar formaliteiten maar dat mag nauwelijks een naam hebben. We moeten lopend over het stukje niemandsland. Aan de andere kant staat onze gids, een forse jonge vrouw van, naar schatting, zeker 150 kilo, ons vrolijk zwaaiend op te wachten. We rijden in anderhalf uur naar ons hotel midden in het nationalpark van Tikal. Het hotel bestaat  uit een paar prachtige cabanas rond een mooi zwembad, waar we meteen een plons in doen om af te koelen. Twee uur later, om 15.00u, staat onze gids te popelen om ons de grootste Maya tempels ter wereld te tonen.  Het voordeel van onze gewichtige gids is dat ze geen stap teveel wil doen. Ze regelt dat we achterop een kleine vrachtwagen naar het 1e plateau rijden..

Op weg naar de centrale plaza passeren rood aangelopen, zwaar zwetende toeristen, die blijkbaar niet van deze luxe service op de hoogte zijn. Het is nog best een pittig stuk vals plat voor je de 1e grote tempels ziet. 

Ik (Gwen) ben hier 35 jaar geleden al een keer geweest toen ik met een vriendin door Guatemala reisde.. het is nu wel veel gecultiveerder dan toen.. maar het is nog steeds erg indrukwekkend. Heel veel van Tikal is nog steeds niet opgegraven. Het is verbluffend om te zien hoe die stijle tempels tientallen meters boven het oerwoud uit steken.

We beklimmen 3 tempels en dat voel je in de benen! Het is wel makkelijker als destijds, tegenwoordig hebben ze er trappen langs met leuningen, maar het is nog steeds zwaar. We hebben 'Nordic walking sticks' bij ons. Dat helpt ook enorm.

We blijven tot de zonsondergang.. het is betoverend de zon in het oerwoud te zien ondergaan.

We slapen uitstekend in onze ‘hut’: het koelt hier 's nachts gelukkig flink af, want om 21.30u gaat de generator uit.. dan is er geen fan en geen licht meer.

Klokslag 6.00 worden we wakker omdat het licht aangaat.

Na het ontbijt bezoeken we het park nog een paar uur voor we terug reizen en onze 4x4 weer oppikken bij het hotel in San Ignacio, Belize.

We zitten nu 3 dagen in een prachtig resort in de buurt van Belmopan.. weer even tijd om te niksen.. verslagje te schrijven, auto uit mesten en kleren te laten wassen..

Morgen moeten we de auto inleveren en dan gaan we naar de eilanden in het noord oosten voor ons volgende en waarschijnlijk laatste avontuur..

Lieve groet, WeG

Bedankt voor alle leuke reacties!